Mission accomplished..
10 november 2019 - Hengelo, Nederland
Deze laatste week was wat ingrepen betreft vrij regulier, dus daar is niet zo heel veel over te vermelden, maar er zijn nog wel een paar speciale momenten geweest zoals: de handmassage-avond. Elke maandagavond gaat Irma van Noort met een aantal vrijwilligers naar de ziekenafdeling om daar degenen die dat willen een handmassage te geven. Toen ik daarvan hoorde dacht ik: daar wil ik ook wel aan meedoen. We kregen wat instructies (want ik heb dat nog nooit gedaan) en lekkere handcrême mee. Wat een bijzondere ervaring was dat! Je geeft meer dan alleen maar massage: één op één volle aandacht en contact. We zijn met z'n zessen anderhalf uur bezig geweest, super!
Ook leuk zijn de 'klinische lessen' die de specialisten geven voor ieder aan boord die dat leuk vindt om daar wat van te weten, over bv. de huidtransplantatieflappen en reconstructies de de plastisch chirurgen hier doen en de ontwikkelingen op dat gebied. En de 'medical inservice' van een van de anesthesisten uit de UK, Felicity Avann, die als bijbaan in een team werkt dat met heel gespecialiseerde vliegtuigen patiënten repatrieert van over heel de wereld. Hoe dat er uit zag en hoe compact het is ingericht met alle benodigde medische apparatuur en hoe bv. de hoogte , snelheid en manier van vliegen van invloed is op de zuurstofvoorziening van het bloed.. ik had geen idee. Het was een interessante lezing ( al heb ik eerlijk gezegd niet alles meegekregen omdat het in hoog tempo ging en ook behoorlijk technisch was).
team van de week. Wat een leuke mensen om mee te werken! (Felicity staat voor mij, midden)
Inmiddels zit de Africa Mercy met smart te wachten op de inhoud van een aantal containers die hier al lang hadden moeten zijn. Ze zijn ook al een poos in de haven hier ergens, maar de plaatselijke autoriteiten doen nogal moeilijk over de papieren; elke keer is er weer iets anders. Zo langzamerhand is er wel het e.e.a. tekort. Niet onoverkomelijk, maar toch.
En dan komt donderdagmorgen het bericht dat er gelukkig een paar containers bij het schip zijn gearriveerd! Een gebedsverhoring. Goddank!
De laatste dag in de OK. De weken zijn omgevlogen hoor.
Toch ook weer een beetje jammer, je raakt gewend aan het scheepsleven, al is het wel een beperkte wereld: ik heb hier geen idee van het wereldnieuws en verdiep me nauwelijks in iets anders dan wat hier gaande is..
Al zijn dit niet de patiënten van onze fieldservice, soortgelijke dingen hebben we wel gedaan..
En in de screeningstenten op de kade zitten elke dag weer mensen te wachten op hun beurt.
En ja, helaas heeft alles wat hier gedaan wordt ook zo z'n beperkingen en zijn er nog miljoenen waar geen hulp voor is. Een frustrerend gevoel, maar daar aan toegeven is geen optie. Voor al die mensen en hun aandoeningen waar Mercy Ships wèl wat aan kan doen maak je een wereld van verschil. Ik ben blij en dankbaar dat ik de gezondheid, energie en gelegenheid heb gekregen om hier te zijn. En wat is het fijn geweest om te merken dat er zoveel lieve mensen belangstellend meelezen en meeleven met alles wat Mercy Ships doet.
Dit was mijn laatste aandeel aan mijn persoonlijk reisblog, maar Mercy Ships heeft ook een eigen facebookpagina, waar voortdurend van alles op gepubliceerd wordt dat de moeite waard is om te lezen. Blijf deze organisatie en hun motto : "Ieder mens is kostbaar" maar een warm hart toedragen. Dank voor al jullie support!!!
Respect.
Een goede terug reis en een veilige landing....